طنز میش رمضون و دی زاغو برازجونی

روز اول مهر بی، واخ واخ که چه بی مهر بی، ساعت هشت و نیم بی، مانیم خونه بی بیم بی، بوام رفته بی سر کار، منم خو یومی بیکار، سر نادِیدُم و راحت خـُو بیدم، خُول خاش خاش می دیدُم، وخت خور زنگ زدن، بیگین خو! وُ خُو تنگسم و منگ بیدم، صدا صِدِی زنگ بی ولی جون خـُم مال ما نبی، سرمه نادم و باز خوسیدم، از دوارته خـُول خاش خاش میدیم، بیگین خو! که یه دفه الکی الکی یه صِدیی اومَ مِی صِدِی ماشین نمکی وختی دوارته ورسیدم، کمی توو جام پلکیدم، دیدم تا نه، نمکی نی، بیگین خو! صدا مال مِردی بی، بلکم پیر مردی بی، و ختی که هوش اومدم دیدم صدِی مدرسه برکیمون بی! چنه؟ بخالتون هاسی شعر میگم؟ نه وژدانن چه فکر کردینه؟ مُو آدمیم که پا توو کوش شاعرل کنم؟؟؟

بیگین خو! آغا گوشمه تیز کردم تا مدیر مدرسه روز اول مدرسه کلاس اولیله جم کرده و گیر خوش آمد دیم درازیه که نگو! بیگین خو! یه دو سه تا تک زنگ کلاسی گذشت و یه صِدِی قشنگ تری اومَ، راساویدم جامه جَم کردم و سفره پهن کردم و صبونه ای اُوُردم و گوش دادم تا هاسِی پیام وزیر آموزش پرورشه می خونن، یه تک زنگ دیه هم گذشت، معاون فرموندار بی، نمی معاون اُستاندارد بی نمی کمو معاون بی که میکروفنه گرفت دَس و بَدِ چل و هشت دِیقه بلکم بیشتر، پیامش تموم واوی، هِمی طهر که پکورای گرمه مینادم توو نون و نوش جونم میکردم، نوبه وُ رئیس شورا رسی، عملکرد سه سال و نیمه شونه به اندازه چارتا زنگ ورزش کتاوی می گف، بیگین خو! سفره جم کردم و راساویدم رفتم توو فدح ، موتوره بردم توو سیَه، صدا اومَ صِدِی قشنگ مال شهرداری زرنگ، می گف برازجون شهری شده بهز کویته، هشکله، یه شیش هَف سخنرانی و تبریک سال تحصیلی جدید اشنفتم و ظهر واوی، بو زاغدینشتی هم اومه و جانم از خدا سر و صدایل قطاوی، گوشیمه ورداشتم و واتساپ واز کردم گُ بیگی که سیت اومَ گزارش تک وُ تک مدرسیلی که جشن داشتنه، سیم اومَ هموسُو ویبره گوشیم سُخت، پُی خم گفتم ایسو بیو وُ درسش کُ، توو او لحظیکو حاضر بیدم جی کلاس اولیل بیدم و از سر صب تا نصف شو توو اَفتو وُیسکم ولی ویبره گوشیم نمی سُخت، او هم ویبره گوشی اصلی، بوگو خو!

مشخصات

جهت مشاهده منبع اصلی این مطلب کلیک کنید

دانلود طنز صوتی زنل قدّیم از دی زاغو برازجونی

دانلود طنز صوتی " زنل قدّیم " نویسنده: دی زاغو برازجونی چاپ اتحاد جنوب

جهت شنیدن و دانلود ری لینک زیر کلیک کنین:
شنیدن دانلود

کانال طنز ما: https://telegram.me/deyzaghoo

دِی زاغو برازجونی:
سُه هفته ایه که وِر دِییم نرفتمه، اُمروز صُب گه سی رمضون گفتم بیُو برسِنـُم تا فِدَه بوام اینا تا برُم ور دِییم بینم حالِش چه طهره؟ رمضون گف: هَع مِی هِنی دِییت زندیه؟ گفتم: چیشم روشن، دیه چه؟ وختی که سیش گفتم و پُی نِی قِیلونش برشُندت اوسُو می فـَمی که دفه ی دیه وُ دیی مُو کپ وا نکنی! سِر و چادر کردم و رمضون رسندُم دِم فِدَ بوام و دیدم درشون مِثِ همیشه لا نیم لا ناده و داخل فِدَ واویدم تا صِدِی لالایی از توو کپر میا، رفتم هِل کپر تا دِییم چالی کرده و خیمه رخته توش و تـُوِه ی ناده ریش، خونِشم ناده پیش ریش و تِویزه ای هم هِل چپش ناده، گفتم: دِی سِلام، مانیم سرشه اُوُرد بالا و سِیلم کرد و گف: سِلام دختر بی مَرفت، کجا بیدیه اوس تا بحال که یه پُرسی وُ دِییت نمی کنی؟ نمی گی مُرده، زندیه؟! گفتم: مانی موچکو زدِیدمه، توو خونه افتاده بیدِمه، مانیم گف: بیُو داخل کرسی بِیل شی پات بیشی، رفتم داخل و نِشسُم، سِیلم کرد و گف: تو خو یُومی مِش و موری و مَقو کردیه ، مِی چه میکنی؟ مِی خونتون دیوار نداره یا سَفق نداره؟ گفتم: موچیم والا، نِگوَت ریمه گرفته، حساسیت چپلو اومده سراغم، نمیترُم صَرا واوُم نمی ترُم شی کولر بیشینم، تا جوجا وِیمُم، وَخش و وَخشم شورو ویمو، مانیم گف: اِی سرما نمی خاری وری برو توو شاشی، تیرِ وَرکِشیده بیارش، راساویدم، هاسِی میرفتم، که مانیم گف: یه چوو نون برشنی هم ناده، او هم بیار، گفتم: ری چّیشم، رفتم و تیر و چوو نون برشنی اُوُردُم و باز سر جام نِشسُم، مانیم از توو مَجمعی که هِلِ راسِش ناده بی، مِیناشه پَس زه و چونه ای خمیر در اُوُرد، خمیرکو هم خَس اومده بی باو نون کردن بی، چونه ی خمیر نا ری خون و کمی آرد ریش پشک دا و تیرِشه نا توو دل خمیرکو و زُرش دا و کم کم گردش کرد، همو طـَر که تیرِ زُر میدا گف: زنم، زنل قدّیم، اوسُ که تازه پُی بوات عروسی کرده بیدم، بوای بوات یه فِدَ گت وَرتِ وازی داشت، هر بچه ایشه که زن میدا، دوتا خونه یه هلش سیش میزد؛ مانم اومدیم توو همی خونِیکو، نه ایقه گت بیدا، یه هِلِش خونیلمون بی که پُی هُم عروسلم توش بیدیم، یه هِلِش شاشی بی، یه هِلِش کپر، یه هِلِش مُستراو و یه هِلِش هم چَه اُوی، دو دَقه نواویده بی سِیل هم میکردیم، دو دَقه نواویده بی بُنگ هم میدادیم، دو دَقه نواویده بی کمک هم میکردیم، چاسمون ور هم بی، رُفت و رومون پُی هم بی، نه جریمیدیم، نه ایطهر بی که چیش دار هم نداشتویم، پاک مِثِ دِده بیدیم، چه دوران خاشی بی، نه مِثِ شمانل که پاک تِپسینه توو گوشی موبیلتون و دیر همین اُما شُو رو جرین، گفتم: مانی وژدانن شما هیچ وَخت جر نویمیدین؟ مانیم گفت: مِی وخت می کردیم! ما مِثِ دِدِه بیدیما، جونمون سی هم در میرفتا، تو میگی جر؟ ما پی هُم عروسلمون ایطهری بیدیم دی بفهم پُی دِیی و دِدِه حَقامون چه طهر بیدیمه؟ مِثِ تو که انگاری می خِی بری المپیک که هر چار سالی یه کِشه سر میزنیا! گفتم: مانی مِی چه میکردین که وَخت جَر و صَفه پس سر هم نادن نداشتین؟ مانیم گف: صُو پُی بُنگ اِذون راسِیمیدیم، دوتا دول اُو میکشیدیم، دَس نماز میگرفتیم نمازمونه می خُندیم، هِنی اَفتو نزده بی، بوات صَرا وِیمی، می رَف کار بَنـُیی، دُوارته مُو دول مینداختم توو چَه، چل بالا اُو میکشیدم، یه سری سی گـُیَل یه سری سی بزل، یه سری سی مُستراو رفتنمون، یه سری هم سی اُو جارو کردن کِفِ فِدَ، بَد یه مُشتی گِنـُم میُوُردُم، می رختمش توو تِویزه و می وُرُوشندُمِش و پاک که وِیمی می بُردمش مِدار، بَد که آرد واویده بی وامیگردُندُمِش و تازه کارل شورو ویمی، مِی ما مِی زنل ایسُو بیدیم؟ آرد میو وُردیم و تازه بُیَد نون بکردُم، شمانم خـُو بیدین، نونمه میکردم، می رفتم خونه ی اُو و جارو میکردم، جاروف پَنگیمه ورمیداشتم، ری فرش تمیز میکردم، بَد گـُیل میدوشیدُم تا شما راساوین، چیی و کادی مینادم نهاتون و بَد هم اِستکام و زیرل می شـُشتم و اِی یوَختی هم مریض بیدین بُیس ری کـُلیم بنادِمِتون و رُو بکردم و برفتم تا خضرامیرالمومنین، اونجُو دکتر بی، مُفتکی درمون می کِ، قرص و دوا هم خـُش میدا، و بَد وامیگشتیم خونه و دُوارته اُو بکش سی چاس و آشپلقی تاااا ظـر واوو بوات بیمَ، هاااا مِی ما مِی زنل ایسُو بیدیم؟ تا ظهر خوسیدینه بَدِشم یُومی مُفتون چُر کرده، فِقد رَه دکترله یاد گرفتینه، از ای دکتر در می یین، می رین ور اُو، والا ایسُو که فکرشه میکنم، مانم درد داشتیمه ولی مِینه نه نبیکار بیدیمه، وُ خومون نمی فهمیدیمه، ها مِی ما مِی زنل ایسُو بیدیم؟ بواتم وختی میمَ خو دی نه کار بچه داشت نه خونه، مِی ریگ بُن جو افتاده بی، از بس که ری چو داربَس وُیسکیدِی که دی مناه نداشته، چاس ساختنمونم بتا سیت بگم، شص سال پیش خو گاز نبی، رستوران و تیکه ی سُه سیکی هم نبی، مُو بُیَد تپاله گا ورداشتم بنادم برک خیمه تا تش بیگیره، هِی خاموش ویمی هِی هُفِش کنم و دیدِش برفت توو چیشم تا بترم یه چی پاش بساختم، اُوسُو مِی چاس چه بی؟ مرخی، یخنی، شله خرمیی اُو مِجکی میساختیم، اُما اوسُو مزه میدادا، هیچ وَختم دیرازگوشت نه مریض بیدیم نه چی، اُما تو سراغت دارم که دَس قِدِ سیا سفید نمی زنی، میگی رمضون چاس بوسون، رمضون شوم نداریم، مُو نِمی رمضون زن سی چنش بی؟ گفتم: مانی اینِیه لُو نده آورومه بُردیا، خارکورم کردیا، مانیم گف: مِی دوروغ میدم، هیچ کاری نمیکنی، شو روز خدا ری مُبل رُمبسیه اُما یه جِی سالمی هم نداری، اِیکالی مُو میخوام بفهمم، دکتری هم هِسِه که تو نرفته بویی؟ گفتم: مانی دو دَقه اومده بیدم خوته بیوینما، مانیم گف: خومه بیوینی؟ لواس ششتنمون هم تا سیت بُگم توو تشت بی نه، بعد که لواسله ششتِیدیم، بُیَس بیستا پله بزدیم برفتیم ری توو، اونجو ری بند لواسی دولویزشون بکردیم، لواس شوری خو نِبی که بخا دکمه بزنی بوشوره، دکمه بزنی خشکش کنه بدِت خو، پاک کارل سی ما بی، ئی مُو بیدما، ایسُو دیدیم؟! مانیم که سی محض دیر دیر سِرَش زدن دل پُری وَم داشت گف: میگما نکنه رمضون نِمیلت بیی؟ گفتم: رمضون بَزّا، دلت میا میگی رمضون نِمیلم، هرگا وُ رمضون میگم میگو ری چیشم، مانیم گف: نپه سیچه دیر دیر می یی؟ گفتم: آخو اُمروزه ئِی بُخام زیاد وُ خونه صَرا واوُم دردسر داره، مانیم گف: دردسر چه؟ گفتم: اِوَل خو میخا دو ساعت ضد اَفتو بزنی، ضد گرما، ضد تش باد، ضد غر، یه عُینکی ری چیش، یه ماسکی ری دُماغ، دَسکش سفید هم توو دَس، کفش طبیمم خو خراواویده، مانیم گف: دی نمیخا بیگی، بـِیل تا نادُو، اوسُو میگی مُو خارکورت کردمه؟ والا ئِی مُو سولِ اِطلام برسه. ها دیی ها

مشخصات

جهت مشاهده منبع اصلی این مطلب کلیک کنید

آخرین مطالب

آخرین ارسال ها